.png)
Πριν 41 χρόνια, το 1980, σε μία μικρή πόλη της Μακεδονίας, ένας 17χρονος νεαρός τράκαρε με το μηχανάκι του, με αποτέλεσμα να υποστεί κατάγματα στην περιοχή του αριστερού γονάτου. Αναλυτικά, ο νεαρός είχε κατάγματα στην επιγονατίδα και στο κάτω τριτημόριο του μηριαίου οστού. Ο ασθενής αντιμετωπίστηκε χειρουργικά στο τοπικό νοσοκομείο, όπου αφαιρέθηκε η σπασμένη επιγονατίδα και η εξωτερική οστεοσύνθεση και το κάταγμα του μηριαίου οστού αντιμετωπίστηκαν με τη μέθοδο ΙlIizarov.
Δυστυχώς για τον νεαρό, 8 μήνες αργότερα διαπιστώθηκε ακτινολογικά ότι το κάταγμα στον μηρό δεν είχε κολλήσει, γεγονός που ανάγκασε τους θεράποντες ιατρούς να αφαιρέσουν την εξωτερική οστεοσύνθεση και να προχωρήσουν, με ανοικτή οστεοσύνθεση, σε τοποθέτηση πλάκας με βίδες. Αυτή η τεχνική απέτυχε, καθώς λίγους μήνες αργότερα σε ακτινολογικό έλεγχο διαπιστώθηκε πως η πλάκα έσπασε πριν ολοκληρωθεί η πώρωση του κατάγματος. Κάθε κάταγμα που δεν έχει ολοκληρώσει την επούλωση - πώρωσή του (6) έξι μήνες μετά την εκδήλωσή του, χαρακτηρίζεται ως ψευδάρθρωση και αποτελεί απόλυτη ένδειξη για χειρουργική επέμβαση.
Στην περίπτωση του νεαρού, για την αντιμετώπιση της ψευδάρθρωσης αποφασίστηκε από τους θεράποντες ιατρούς η επανατοποθέτηση καινούριας πλάκας με βίδες, αφού αφαιρεθεί η σπασμένη πλάκα. Η επέμβαση αυτή απέτυχε και πάλι, καθώς λίγους μήνες αργότερα έσπασε, πριν ολοκληρωθεί η επούλωση του κατάγματος.
Μετά τις τρεις αποτυχημένες προσπάθειες για την πώρωση του κατάγματος, η καινούρια τεχνική για την αντιμετώπιση της ψευδάρθρωσης του μηριαίου οστού, αφού αφαιρέθηκε και πάλι η σπασμένη πλάκα, ήταν η τοποθέτηση ενδομυελικού ήλου, ο οποίος καθηλώθηκε περιφερικά του κατάγματος με δύο βίδες. Η τεχνική της ενδομυελικής ήλωσης βοήθησε τελικά στην πώρωση του κατάγματος, αν και στην ακτινογραφία διαπιστώθηκε πως ο ήλος έσπασε περιφερικότερα του κατάγματος στο ύψος των βιδών.
Απολογισμός οκταετίας: Ο 25χρονος πια νεαρός, 8 χρόνια μετά τον αρχικό τραυματισμό του και έχοντας υποστεί πέντε (5) εγχειρήσεις, έχει ως κλινικό και ακτινολογικό αποτέλεσμα:
1) Πώρωση του κατάγματος του μηρού
2) Θραύση του ενδομυελικού ήλου στο ύψος των περιφερικών βιδών
3) Αγκύλωση με μηδενική κίνηση στο γόνατο (Αυτόματη κλινική αρθρόδεση του γόνατος), λόγω των συμφύσεων της αρχικής αρθροτομής για την αφαίρεση της σπασμένης επιγονατίδος, σε συνδυασμό με την πολύμηνη ακινησία που ακολούθησε την εξωτερική οστεοσύνθεση Illizarov, αλλά και της συγκόλλησης του τετρακέφαλου μυός σε ολόκληρη την έκταση του μηριαίου οστού, το οποίο είναι αποτέλεσμα των επανειλημμένων προσπελάσεων για τις ανοικτές οστεοσυνθέσεις του κατάγματος.
Μετά από πέντε επεμβάσεις, καλείται να συμβιβαστεί να βαδίζει για την υπόλοιπη ζωή του με τεντωμένο γόνατο, όπως ένας πειρατής στον οποίο μετά από ακρωτηριασμό του έβαλαν ένα ξύλινο πόδι. Απογοητευτικό αποτέλεσμα για έναν νέο άνδρα που ξεκινάει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις μιας ολόκληρης ζωής με ένα αντιαισθητικό και μη λειτουργικό κάτω άκρο. Ενώ στην αρχή ο ασθενής δεν ένιωθε κάποιο πόνο, με την πάροδο του χρόνου το γόνατο έγινε επώδυνο, καθώς η φθορά του αρθρικού χόνδρου είχε ως αποτέλεσμα βαριά οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Όταν ο πόνος ξεπέρασε τα όρια αντοχής του, ο 58χρονος πλέον άνδρας άρχισε να ψάχνει να βρει λύση στο πρόβλημά του.
Ήταν φανερό, από την πρώτη επίσκεψη στην Κλινική «ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ» στον Χειρουργό Ορθοπαιδικό Δρ. Κωνσταντίνο Βουκαλή, πως υπό άλλες συνθήκες, παρά το νεαρό της ηλικίας του, η μόνη λύση στο πρόβλημά του θα ήταν η Ολική Αρθροπλαστική του γόνατος. Στην περίπτωσή του, όμως, υπήρχαν σοβαρά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν, πριν επιχειρηθεί η ολική αρθροπλαστική.
Ο Δρ. Βουκαλής του εξήγησε το προεγχειρητικό πλάνο, καθώς η προσπάθεια έπρεπε να γίνει σε τρεις φάσεις, δίνοντας έμφαση στο γεγονός πως το θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα της κάθε φάσης θα επέτρεπε ή όχι να πραγματοποιηθεί η επόμενη φάση.
Στην πρώτη φάση, έπρεπε να αφαιρεθούν τα υλικά του σπασμένου ενδομυελικού ήλου. Στη δεύτερη, ίσως και δυσκολότερη φάση, έπρεπε να ξεκολλήσει με την πλαστική - τεχνική Thompson ολόκληρος ο ατροφικός και κολλημένος τετρακέφαλος από το μηριαίο οστό, με στόχο να ξαναγίνει λειτουργικός ο τετρακέφαλος μυς, πράγμα απαραίτητο για την επιτυχία μιας πιθανής ολικής αρθροπλαστικής.
Στην τρίτη και τελική φάση, παρά την κλινική αρθρόδεση του γόνατος και την έλλειψη της επιγονατίδας, θα γινόταν προσπάθεια Ολικής Αρθροπλαστικης στο γόνατο του ασθενή.
Το γεγονός ότι τον Νοέμβριο του 2021, κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης, αφαιρέθηκαν μόνο οι βίδες του ενδομυελικού ήλου και όχι το σπασμένο κομμάτι του ενδομυελικού ήλου, δεν αποτελούσε απόλυτη αντένδειξη για να προχωρήσει η δεύτερη φάση της πλαστικής του τετρακέφαλου με την τεχνική Thompson τρεις εβδομάδες αργότερα, παρά τις δυσκολίες λόγω της πολύχρονης καθυστέρησης. Το θαυμάσιο αποτέλεσμα της τεχνικής Thompson, όσον αφορά την κινητοποίηση του τετρακέφαλου μυός, δημιούργησε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την τελική φάση της μετατροπής ενός κλινικά αρθροδεμένου γόνατος σε λειτουργικό γόνατο με Ολική Αθροπλαστική.
Η παρουσία του σπασμένου ενδομυελικού ήλου στην περιοχή του γόνατος δεν έδινε τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί μία κλασική αρθροπλαστική γόνατος με ενδομυελικούς οδηγούς, γι’ αυτό με τη βοήθεια του Ορθοπαιδικού Χειρουργού Θωμά Λάκκου, ο οποίος πρωτοπορεί στην τεχνική της ρομποτικής χειρουργικής στην αντικατάσταση του γόνατος, ολοκληρώθηκε με επιτυχία η Ολική Αρθροπλαστική Γόνατος με αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα, όχι μόνο για τον ασθενή, αλλά και για την ομάδα των ιατρών, καθώς η κινητικότητα του γόνατος ξεπέρασε τις προσδοκίες τους.
Ήδη ο ασθενής, ένα μήνα μετά την αρθροπλαστική γόνατος και 41 χρόνια μετά τον αρχικό τραυματισμό του, ζει σε μια καινούρια πραγματικότητα, βαδίζοντας ξανά φυσιολογικά, επιβεβαιώνοντας το ιατρικό αξίωμα «Όταν η πρόκληση είναι μεγάλη, η ικανοποίηση είναι μεγαλύτερη».
Dr. Κ. Βουκαλής - Χειρουργός Ορθοπαιδικός
.svg)
.svg)
.svg)
.png)
