Η ομιλία, η μάσηση και η κατάποση αποτελούν στοιχειώδεις λειτουργίες. Δυστυχώς, ασθενείς με καρκίνο της γλώσσας που χρειάζεται να υποβληθούν σε εκτεταμένη αφαίρεση της γλώσσας, εμφανίζουν σημαντική έκπτωση των λειτουργιών αυτών, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους. Πρωτοποριακές επεμβάσεις που περιλαμβάνουν μεταμόσχευση ιστών, όχι από ξένο δότη, αλλά από το σώμα του ίδιου του ασθενή (συνήθως από το αντιβράχιο ή από τον μηρό του ασθενή), εξασφαλίζουν ότι οι ασθενείς θα διατηρήσουν τις λειτουργίες της ομιλίας και της κατάποσης μετά από γλωσσεκτομή.
Ο καρκίνος της γλώσσας, κατά κανόνα, αναπτύσσεται από πλακώδη κύτταρα που καλύπτουν το εσωτερικό του στόματος και κατ’ επέκταση της γλώσσας (ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα).
Η ακριβής αιτία που προκαλεί τον καρκίνο της γλώσσας δεν είναι γνωστή. Συμβαίνει όμως συχνότερα σε άτομα που καπνίζουν πίπα, πούρα, τσιγάρα και σε ανθρώπους που μασούν καπνό. Επίσης, είναι συχνότερος σε άτομα που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και σε ασθενείς που έχουν τεχνητές οδοντοστοιχίες. Εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες άνω των 60 ετών, ενώ είναι σπάνια η εμφάνισή του σε ηλικίες μικρότερες των 40 ετών και σε γυναίκες.
Σύμφωνα με τον οργανισμό Cancer Research UK, τα βασικότερα συμπτώματα του καρκίνου της γλώσσας είναι τα εξής:
– Ερυθρή ή λευκωπή πλάκα, σαν κηλίδα, που επιμένει για εβδομάδες ή μήνες
– Έλκος ή διόγκωση της γλώσσας (εικ. 1)
– Πόνος κατά την κατάποση
– Δυσκινησία της γλώσσας με δυσκολία στην ομιλία και την κατάποση
– Ανεξήγητη αιμορραγία της γλώσσας που δεν οφείλεται σε τραυματισμό
– Πόνος στο αφτί (σπανιότερα)
Να σημειωθεί πως τα συμπτώματα αυτά μπορεί να οφείλονται σε κάποια άλλη, λιγότερο σοβαρή πάθηση και για τον λόγο αυτό η εξέταση από εξειδικευμένο ιατρό είναι απαραίτητη.
Ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση του καρκίνου της γλώσσας αποτελεί η χειρουργική θεραπεία. Όταν πρόκειται για μικρά καρκινώματα, μικρή αφαίρεση τμήματος της γλώσσας δεν επιφέρει σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητάς της. Στις περιπτώσεις, όμως, που πρέπει να αφαιρεθεί το ήμισυ της γλώσσας ή και περισσότερο, τότε η μη ανακατασκευή του τμήματος αυτού επιφέρει σημαντική μείωση της ικανότητας ομιλίας και κατάποσης του ασθενούς.
Ο πλέον σύγχρονος τρόπος ανακατασκευής της γλώσσας είναι η ελεύθερη μεταμόσχευση αυτόλογων ιστών του ασθενή με τη χρήση μικροχειρουργικών τεχνικών. Με τη μέθοδο αυτή, λαμβάνεται μόσχευμα από τον μηρό ή το αντιβράχιο του ασθενούς (εικ.2) μαζί με αγγεία που αιματώνουν το μόσχευμα και εν συνεχεία μεταμοσχεύεται στη γλώσσα του ασθενούς (εικ. 3). Για να συμβεί αυτό, ο Πλαστικός Χειρουργός – Μικροχειρουργός πρέπει να ενώσει τα αγγεία του μοσχεύματος με τα αγγεία στον τράχηλο του ασθενούς, προκειμένου το μόσχευμα να αιματωθεί και να πάρει ξανά ζωή. Η ένωση των αγγείων γίνεται με τη βοήθεια του μικροσκοπίου, καθώς τα αγγεία είναι τόσο μικρά (1-2 χιλιοστά), που είναι αδύνατον να γίνει με γυμνό μάτι.
Κωνσταντίνος Γ. Βαχτσεβάνος MD, DDS, PhD
Στοµατικός & Γναθοπροσωπικός Χειρουργός
.svg)
.svg)
.svg)
.png)
